Gazetecilik mesleğinin etik değerleri ve gazetecinin bir saygınlığı kaldı mı?

Merhaba;

Değerli Gazete Kalem okuyucuları artık bundan sonra eğrisi ile doğrusu ile köşe yazılarımla sizlerle birlikte olacağım.

Öncelikle yazıma başlamadan önce bana bu web sitesinde köşe yazmama olanak tanıyan Gazete Kalem web sitesinin Sorumlu Yazı İşleri Müdürü Sevim Çınar hanımefendiye çok teşekkür ediyorum. Sevim Hanımı geçmişte Ankara Yenimahalle’de oturduğum zamanlarda yayın hayatını sürdüren yerel basında tanıdım ve Sevim Hanımla basın ayrıldıktan sonra da aradan bugüne kadar geçen zaman içerisinde iyi niyetli arkadaşlığımız devam etti.

Sevim Hanım Ankara’da yayın hayatını sürdüren birçok gazetede gerek habercilik anlamında gerekse sayfa sekreteri, editör, muhabir, grafiker basına dair her alanda çalışmış, bir kadın olarak ayakları üzerinde durmayı başarmış ve hiçbir zaman için kişiliğinden ödün vermemiş. Gazetecilik mesleğinin de etik değeri bu olsa gerek. Bu olsa gerek diyorum çünkü gerek öğrencilik hayatımızda gerekse çalışma hayatımızda bizlere öğretilen buydu.

Ha keza yine geçmişte gazetecilik mesleğinin bir değeri vardı. Yukarıda da belirttiğim gibi gerek gazetecilik mesleğinin olsun gerekse gazetecinin etik değerleri vardı. Etik değerleri olduğu gibi toplum içinde de bir saygınlığı vardı. Şimdi sorarım sizlere gazetecilik mesleğinin etik değerleri ve gazetecinin bir saygınlığı kaldı mı? Bana göre kalmadı, kalmadığı gibi de gazetecilik mesleği ayaklar altına alınırken gazetecinin de ne değeri ne de saygınlığı kaldı. Bütün bunlar yetmiyormuş gibi de gazeteci yazmış olduğu yazılarla veya yapmış olduğu televizyon programlarında birilerini doğru yönde eleştirdiğinde de ya gazeteciye ya gözdağı veriliyor ya da cezaevine gönderiliyor.

Bizlere öğretilen bir gazeteci kimsenin karşısında el pençe divan durmaması gereken kişidir. Böyle olması gerektiği gibi de yanlışı görüp eleştirmeli doğruyu olanı da takdir etmesi gerekir. Kısacası bir gazeteci “Gözünü Budaktan Sözünü de Dudaktan Esirgemeyen” kişiliğe sahip olan kişidir.

Ama bugün gelin görün ki; gazetecilerin durumu ortada. Gerek Ulusal Basın ve Medya kuruluşlarında çalışan meslektaşlarım, gerekse Yerel Basın ve Medya kuruluşlarında meslektaşlarım özgürce ülke gündemini ve gelişen toplumsal olayları eleştirel bazda rahat bir şekilde yazıp kamuoyunu bilgilendirebiliyor mu? Hayır.

Hayır diyorum çünkü hepinizin bileceği üzere öyle günlere geldik ki; dünya çıkar dünyası olmuş durumda. Bu da bizlere gerek Emperyalizmin gerekse Kapitalizmin dayatması olsa gerek. Hele hele yaşamakta olduğumuz şu son zamanlarda her şeyin para olduğu, para uğruna insanlığın bittiği bu günlerde. Yine bilindiği üzere bir basın veya medya kuruluşunda patron ne derse o oluyor. Çünkü patron para kazanmak istiyor. Kaldı ki; yatırımlarını ona göre yapmış. Bu Ulusal Basın ve Medya kuruluşlarında da aynı Yerel Basın ve Medya kuruluşlarında da aynı.

Bundan dolayı da Yerel Basın ve Medya kuruluşlarında çalışan meslektaşlarımın işi daha zor. Yerel Basın ve Medya kuruluşunda çalışan meslektaşlarımız kalkıp birilerinin dalına basarsa ve o kişilerin “Nalına ve Mıhına” vurursa vay haline. Çalışmış olduğu yerel gazetenin Basın İlan Kurumu tarafından ilanları kesiliyor, ilk etapta kesilmese bile Basın İlan Kurumundan hemen bir ihtar alabiliyor.

Dedim ya gazeteci gelişen olaylar karşısında her zaman potansiyel suçludur. İşin aslına baktığımızda potansiyel suçlu olan gazeteci değil suçu işleyendir. Ancak her ne hikmetse her zaman potansiyel suçlu gazeteci olmuştur. Çünkü gazeteci gerçekleri yazan ve gerçekleri kamuoyuna yansıtan kişidir.

Kısacası diyeceğim o ki; gazetecilik mesleği oldukça zor bir zanaattır. Bu nedenle de dönmekte olan çarkın dişlileri arasında ezilip giden kişi olmuştur.

Evet değerli okuyucularım, değerli dostlarım yazacaklarımı burada noktalarken bir başka yazımda buluşmak üzere şimdilik kalın sağlıcakla.