Bir insan, yakın tanıdıklarının isimlerini neden karıştırır?
.
Dil sürçmesi sanılır.
Dalgınlık denir.
Üzerinde durulmaz.
.
Ama bazen mesele dilde değil,
zihnin durduğu yerdedir.
.
İsim, sadece bir kelime değildir.
Zihnin kimi,
hangi bağla çağırdığını gösterir.
.
Zihin doluyken,
duygu dağınıkken,
ilişkiler otomatiğe bağlandığında
isimler karışır.
.
Ve bazen…
söylenmeyen bir düşünce,
bastırılan bir mesafe,
yanlış bir isimle sızar dışarı.
.
Psikolojide buna “PARAPRAKSİ”deniyor.
Günlük hayatta ise sadece
“dalgınlık” diye geçiyor.
.
Oysa bazı karışıklıklar,
çok şey anlatır.
.
Her isim karışması aynı anlama gelmez.
Ama süreklilik, her zaman bir işarettir !
.
Bazen isimler,
unutulduğu için değil…
zihin ve yürek yorulduğu için karışır…











YORUMLAR