Nöbetçi Eczaneler
“Bir kadının sesi kırıldığında”, sadece bir birey değil, insanlığın sesi çatlar. Kadına yönelik şiddet, yalnızca fiziksel bir saldırı değil; bir toplumun vicdanına, hafızasına ve geleceğine indirilen sistematik bir darbedir.
.
Şiddet, Sessizlikle Büyür !
Kadına yönelik şiddet, çoğu zaman çığlıkla değil, bir bakışla, bir küçümsemeyle, bir “abartıyorsun”la başlar,
ve sonra çığ gibi katlanarak çoğalır…Evin içinde, sokakta, iş yerinde, dijitalde, dilde, yasada ve gelenekte…
.
Kadın, sadece bedeninde değil, kimliğinde, hayalinde, sesinde yaralanır. Şiddet gören kadın, sadece kendi acısını değil, annesinin suskunluğunu, kız kardeşinin korkusunu, toplumun inkârını da taşır. Bu yüzden her kadın, bir hafıza taşıyıcısıdır.
Ve bu hafıza, bastırıldıkça değil, anlatıldıkça iyileşir.
.
Şiddet bir kültürse, direniş de bir kültür olmalı !
Kadına yönelik şiddet, münferit değil sistematiktir.
Bu yüzden çözüm de bireysel değil, kültürel olmalıdır.
Eğitimde, sanatta, hukukta, dilde, ilişkide…
Her alanda bir vicdan devrimi gerekir.
Çünkü kadınlar korunmak değil, eşit yaşamak istiyor.
Çünkü kadınlar susmak değil, sesinin duyulmasını istiyor.
.
Bu bir hatırlatma.
Bu bir yüzleşme.
Bu bir çığlık.
Sesin kırıldığı yerdeyiz.
Orayı terk etmeyeceğiz.
Orada kalacağız.
Orada konuşacağız.
Orada iyileşeceğiz.
Çünkü orası, insanlığın yeniden başlayacağı yer…
YORUMLAR