Bir Fıkra Bir Yorum 14

Adam işten, eve telefon eder;

-Karıcığım akşam yemekte ne var? diye sorar.

Karısı:

-Ooooo, Kocacığım saymakla bitmez, der.

Adam eve gelir, akşam yemeğinde koca bir tabak, pirinç pilavı vardır.:)

Hayata bakış açımız nasıl?

Detaya mı bakıyoruz, genele mi bakıyoruz. Pilav tabağına baktığımız da, pirinç tanelerini mi görüyoruz ya da bir tabak pilav mı görüyoruz?

Pirinç mi? Pilav mı?

Öncelikle hangi tarzda olduğumuzu bilmeliyiz. Çünkü olayları algılarken, detay ya da genel olarak algılarız. Bu da olaya ya gereğinden fazla önem vermeye, ya da gereğinden az önem vermeye sebep olur.

Tarzımızı keşfettiğimizde, örneğin detaycı bir kişiysem, önemli ya da önemsiz her işte detayla uğraşacağım demektir. Buda gereksiz zaman ve emek harcamamıza neden olabilir. Bu algılama tarzının farkına vardığımda, olaylara göre nasıl farkındalık oluşturabilirim.

Bir beyin cerrahının ameliyattaki, detayın önemiyle, piknikte mangal başında ateşi yakarken ki detayın önemi aynı değildir. Fakat kişi kendi algılama şeklinin farkında değilse. İki farklı işi aynı önemle yapmaya çalışacak.

Bize verilen baskın özelliğin zıttını geliştirmemiz gerekiyor. Bütüne bakan bir yapım varsa bazı durumlarda detaya dikkat etmem gerekir. Detaya bakan yapım varsa da bazı durumlarda bütüne bakmalıyım.

Pazarda alış veriş yaparken tezgâhtar kim ve nasıl bir kişilik sahibi, boyu, kilosu çok önemli değil orada detayla zaman ve emek harcamama gerek yok, önemli olan sattığı ürünün detayı, kalitesi tazeliği nasıl ona bakarım.

İşimle ilgili bir ortaklı kuracaksam, ortak olacağım kişiyi daha iyi tanımalıyım burada biraz detaylı bakmalıyım.

Kısacası, birçok davranışımı doğuştan gelen özelliklerime göre yapmaktayım. Pilav mı? Pirinç mi?

O an için önemli olan ne?

Marketteyken pirinç alıyorsam, pirince dikkat etsem, akşam yemek yerken de pilava dikkat etsem…

Nasıl olurdu?