Öğrenilmiş Çaresizlik Mi, İnancı Korumak Mı? Seçim Senin!

Bugün öğrenilmiş çaresizlik hakkında yazmak istiyorum. Bir yerden bahara bağlayacağımı hissediyorum. Kurumsal eğitimlerimizde öğrenilmiş çaresizlikten, bununla ilgili yapılan deneylerden ve sonuçlarından da bahsediyoruz.

Deney örneklerini ve uzun açıklamaları konu ilginizi çektiyse internette bulabilirsiniz. Kısaca açıklamam gerekirse bireyin bir engelle defalarca karşılaştıktan sonra o engel ortadan kalksa bile engel varmış gibi davranıp hedefe doğru hareket etmeyi bırakması…

Gerçekten bu çaresizlikle bir çok alanda çaba göstermeyi bırakabiliyoruz.Halbuki belki umudu içimizde yeşertsek ve çabalamaya devam etsek bir gün başarıya ulaşma şansımız olabilir. Demek istediğim bir yerde duvara tosladıysak gidip 10 kere aynı duvara aynı şekilde toslamak değil tabi.

Demek istediğim esnek düşünme becerisi kazanabilmek, duvara toslamadan duvarı aşmanın yollarını araştırmak bulduğumuz yöntemleri uygulamak yani amacımız uğruna efor sarf etmek, farklı yollar aramak ve duvarı aşacağımıza olan inancımızı yeşertmek, güçlü tutmak. Önemli olan hava karardığında içimizdeki ışığı yakmak, kontrolü, gücü, sorumluluğu almak, pes etmemek bunları yaparken de kendi kul hakkımıza da girmemek (kendimizi acımasızca eleştirmek, başkalarından esirgemediğimiz merhameti kendimize göstermemek gibi)… “Her kışın sonu bahar değil mi”  Şarkıdaki gibi “Size söz yine baharlar gelecek” yeter ki yola devam etme gücünü bulun.

Eklemek istediğim diğer bir konu ise “Biz bazen olaylara ve kişilere etki edemeyiz bununla birlikte olayların ve kişilerin üzerimizdeki etkilerine, olayı algılama şeklimize müdahale edebiliriz ve ilginç olan şu ki biz kendimizin kontrolünü elimize aldığımızda yaşadığımız olaylar da o yönde değişecektir.” Sevgilerimle…